Duża Scena UAP – Miejska Galeria UAP

Adres: Galeria Duża Scena UAP, ul. Wodna 24
Godziny otwarcia: 14:00-21:00
Wstęp bezpłatny

Udział biorą: Barbara Stańko-Jurczyńska, Rafał Jakubowicz, Jerzy Norkowski, Marta Zgierska, Arek Pasożyt, Rafał Górczyński, Wojciech Dada, Radosław Włodarski, Aleksandra Kosior, Dorota Jonkajtis, Sebastian Trzoska, Krzysztof Balcerowiak

Świat jest rodziną relacji – całością, której doświadczamy jako szczególnego fenomenu – czułości przedmiotów względem innych przedmiotów. Często domagamy się odpowiedzi na pytanie o naturę samych przedmiotów; na czym polega ewentualna pełnia ich bycia z pominięciem człowieka? Tak naprawdę są one jedyną dostępną rzeczą, która buduje tylko nasze wyobrażenie świata.
Przedmioty żyją obok nas. Na marginesach, na obrzeżach naszego codziennego funkcjonowania. Wręcz wypełniają te przestrzenie i ani odrobinę nie zabiegają o naszą uwagę. To my prowokujemy te sytuacje, gdzie konkretne przedmioty, kosztem innych, zawołały do nas i zbudowały z nami relację. Narzucamy im naszą wolę, by stały się częścią naszej ustalonej i nazwanej rzeczywistości.
To z czym mamy do czynienia jest tak na dobrą sprawę aktywną projekcją rzeczywistości – niezależnie od tego czy nazwiemy to cieniem jaskini Platona, buddyjską mayą (sanskr. Iluzja, złudzenie) lub wyprodukowanym przez nasze zmysły biologiczno-ewolucyjnym deepfake’iem, który balansuje na styku tego co rozpoznajemy a czego nie znamy.
Załóżmy pewien eksperyment myślowy: jeżeli coś przykuje już naszą uwagę (albo my przykujemy uwagę czegoś) i nadamy temu pewne znaczenie i konkretną wartość z tego tytułu, to czy ta rzecz jest bardziej prawdziwa od innych?
Przedmioty spoglądają na nas z ukrycia. Nie oceniają ducha naszych czasów, wszędobylskiego zeitgeistu, którego ciężar sukcesywnie budujemy dzień po dniu wrzucając mimochodem swój kamyczek do jego (naszego) ogródka. Nie czujemy na plecach ich spojrzenia, ale cierpliwie i spokojnie podpatrują jak staramy się nawigować naszą codziennością.
Nie jesteśmy w stanie dojrzeć pełnego obrazu. Mamy tylko fragmenty – czułe drobiny znaczące – i mimo że możemy je wrzucić do zbioru pt. „całość”, to jednak całość to coś więcej niż pojedyncze elementy, które ten zbiór budują.